จนถึงลำธารที่ชายป่า หนูต้องการจะข้ามไปยังฝั่งตรงข้าม
จึงเข้าไปหาเจ้ากบ ตัวน้อยที่ริมลำธาร เเล้วเอ่ยขอให้กบ
ช่วยพาข้ามลำธารด้วย กบน้อยมองหนูเเล้วปฏิเสธอย่างสุภาพว่า
" โธ่ ฉันน่ะตัวเล็กพอๆ กับท่าน เเล้วจะพาท่านข้ามไปได้ อย่างไร
กันล่ะจ๊ะ " เเต่หนูไม่ยอม กลับอ้างว่าตนเป็นสัตว์ผู้อาวุโสกว่า
ถ้ากบ ไม่ช่วยตนก็จะไปป่าวประกาศให้สรรพสัตว์ทั้งหลายรู้ถึง
ความใจดำของกบ เมื่อถูกขู่เข็ญเช่นนั้น กบจึงต้องจำยอมให้หนู
เอาเท้าผูก กับเท้าของตนเเล้วก็พาว่ายข้ามลำธาร เเต่ทว่าพอว่าย
ไปได้เเค่ครึ่งทางเท่านั้นกบก็เริ่มหมดเเรง ก่อนที่ทั้งคู่จะจมน้ำตาย
เหยี่ยวตัวหนึ่งก็โฉบลงมาจิกเอา ทั้งกบเเละหนูไปกิน
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า "คิดหาประโยชน์จากผู้ที่ไม่สามารถให้ได้
ย่อมมีเเต่เสียหาย
